Aanmelden NaNAU traject 2023 – 2024
Wij hebben ook plek voor de NaNAU. Mail ons als je interesse hebt in de NaNau.
Wij hebben ook plek voor de NaNAU. Mail ons als je interesse hebt in de NaNau.
De Christine Award 2023 voor de beste foto is gewonnen door Paulien Koopmans. Een verslag kun je hieronder lezen.
De Christine Award is een jaarlijks terugkerend artistiek evenement van de NAU, bedoeld voor alle studenten van alle jaren. Dit jaar was het onderwerp: maak een fotografisch zelfportret, zonder dat je zelf in beeld bent.
12 april vond de (vak)jurering plaats door de kunstenaars Bart Lunenburg en Carien Vugts.
In totaal zijn 44 foto’s ingezonden. De bijgeleverde teksten zijn niet gelezen; het beeld moet spreken.
Alle foto’s zijn foto’s uitgelegd op een grote tafel. Bart en Carien bekeken alles eerst individueel heel zorgvuldig, en zetten 1dubbele kruisjes bij de werken die ze goed vonden, en + – bij twijfel.
Wat is nou de opvatting over een zelfportret? Opvallend was dat jezelf buiten beeld wel erg letterlijk was genomen; wanneer is iets met persoonlijke spullen ook een sterk beeld? Of dat je juist helemaal geen gegevens kon halen van een persoon uit het beeld. Bovendien moet het wel een fotografische bron hebben. Na de eerste ronde bleven er 17 over. Dan kiezen Carien en Bart nogmaals individueel welke foto’s ze het beste vinden. Opvallend is dat vrij snel duidelijk is welke gaan afvallen.
Toen waren er nog 6 over, en werd het heel moeilijk te kiezen voor Carien en Bart.!!
Is de presentatie ook van belang? Zorg en aandacht om een foto mooi op te plakken of niet.. Bart en Carien concluderen dat soms als het gewoon op een A4 tje is geprint het ook goed is; als het beeld maar sterk is. Dan een discussie over 3 werken..
Een mensje van hout; anti-held , aandoenlijk in onbeholpenheid. Een half verteerd blad alsof er meerdere persoonlijkheidslagen getoond worden. Een kleurig landschap binnen met strakke horizon…
De Eervolle vermelding: Een methode van zelfportret van eigen spullen zijn vaker voorbij gekomen. Maar deze is sprekend. Een droomachtig beeld. Een geënsceneerd beeld, maar zo vrij en speels, en met veel verbeeldingskracht gemaakt. Kleurgebruik bijzonder, maar ook hoe alles op het vlak zit, met een mooie horizon. En gekke materialen.. verwondering! Julia Loth (eerstejaars)
Aanmoedigingsprijs: Er zijn verschillende materialen, draad, keramiek, maar ook het licht van de foto en de schaduw. Het perspectief geeft een toegevoegde waarde. Het roept veel vragen op. Geeft niet veel prijs maar wel veel om over na te denken. Het is gewoon een heel mooi beeld.
Pieta Dijksman (tweedejaars)
Na heel veel wikken en wegen wilden ze eerst 2 foto’s voor de hoofdprijs, en de Award selecteren, maar dat kan nu eenmaal niet. Na lang beraad is het aldus geworden:
Tweede Prijs: Trok meteen aandacht. Echt een sculptuur. Uit vormen opgebouwd ; een portret. Zou zo op een sokkel kunnen staan. Maar toch is het plat, een foto., de kleuren en schaduw spelen mee. Heel speels. Tussen abstract en herkenbaar. Sterk!. Echt een gelaat. Germa Brouwers (derdejaars)
De Christine Award: Dit werk heeft zich minder makkelijk prijsgegeven.
Het is niet fotografisch, eerder informatief. Een snapshot? Speciaal voor de camera opgesteld. Een enorme rijkdom aan informatie. Iemand heeft dat allemaal samengesteld in dat landschap; een scene, en is toen weggelopen .
Het gevoel van tijdelijkheid . Een soort tijdelijke happening. Het loopt af, je ruimt je spullen op en het is voorbij. Je klerenkast reconstrueren op een andere plek, die sowieso fotogeniek is. Het kost veel moeite dat te doen .
Veel uitdrukking en expressie op een originele manier.
De Christine Award, gemaakt door docent Jans Muskee gaat naar……: Paulien Koopmans (derdejaars)
Publieksprijs: Ook de studenten en de docenten hebben hun stem uit gebracht. Voor de allereerste keer gingen de meeste stemmen naar de foto die ook de Christine Award won, maar in overleg is besloten de prijs te geven aan de tweede met de meeste publieksstemmen. Mick van Nunen (eerstejaars)
Het was weer een geslaagde editie van de Christine Award, die dit jaar door de docenten Annemarie Spijker en Roland Spitzer georganiseerd werd.
In ongeveer tweeënhalf uur rijden we met de touringcar van Utrecht via Malden naar Duisburg om Museum Küppersmühle te bezoeken. Het museum is een indrukwekkend industrieel gebouw. De grote graansilo in het midden van het complex is imposant in de architectuur opgenomen. Vanaf de expositieruimte op de begane grond omhoogkijkend zie je de volledige hoogte van de silo, een metershoge grote vrije ruimte. Het duizelt me.
In het museum zijn drie etages met moderne kunst te bewonderen. Op elke etage is de ene kant van het gebouw via een loopbrug door de monumentale silo met de andere zalen verbonden, zodat je tijdens het dwalen door het museum elke keer de grootsheid van het pand beleeft.
Dit najaar (24 november 2018) was de excursie van de NAU naar Wiels en KANAL in Brussel.
In Wiels, een grote betonnen kolos waar vroeger een bierbrouwerij zat, begonnen we met een rondleiding langs het werk van René Daniëls. Daniëls werd al vroeg erkend als een belangrijk kunstenaar. In zijn schilderijen experimenteert hij met een diversiteit aan stijlen. Maar tegelijk is er inhoudelijk sprake van het maken van een poëtisch universum. Daniëls vertelt, associeert, interpreteert. Hij onderzoekt verbanden tussen woord en beeld, hij is bezig met woordspelingen.
Zijn werken geven aanleiding tot het leggen van verbanden, het zoeken naar interpretaties.In het schilderij “Gespletenheid, geaccepteerd” kun je een hele zoektocht naar verbanden en bedoelingen ondernemen. Je ziet een deel van een staande figuur, maar het stelt ook een jas voor die aan een haakje aan een boom hangt Maar, is dat wel een boom? Links en rechts lijken twee bomen verdacht veel op benen die in de lucht steken…. En waar is het hoofd? Waarom die donkerblauwe vlek rechts?
De rondleider van de groep waarin ik was ingedeeld, liet ons nadenken over wat we zagen. Soms liep het wat voorzichtig, maar er kwamen ook verrassende opmerkingen over wat sommigen in de groep herkenden of interpreteerden in de verschillende werken.
Vanuit de boot vanaf het vliegveld zie je de karakteristieke gebouwen van Venetië steeds dichterbij komen. Dan loop je een paar bruggen over, langs het ‘ospedale’, over het plein. De route gaat nog door wat steegjes en daar staat Foresteria Valdese waar we de komende dagen zullen verblijven. Een eenvoudige hostel die de NAU-familie al jaren als uitvalsbasis gebruikt tijdens de Biënnale van Venetië.
Maandagochtend start daar de dag met een min of meer gezamenlijk ontbijt. Studenten uit verschillende jaren maken kennis of praten bij over elkaars werk.
De eerste dag begint met een overzichtstentoonstelling van Jannis Kounellis in het Prada.
In één van de imposante grote gebouwen van Venetië, waar je binnenkomt en je overweldigd wordt door de ruimte, kijken we naar grote imposante werken. Zware metalen zoals lood en staal, enorme kasten, vuur, roet. Niet alleen het oog is overweldigd maar ook de rest van de zintuigen. De geur van koffie op kleine weegschaaltjes, zakken met bonen, een verzameling van glaasjes grappa en de gasbranders van een aantal installaties. De grappa vult de gehele bovenverdieping met zijn geur. Ondanks dat zijn er mensen die het niet ruiken en terug moeten naar de kamer om het te checken. In de hal wordt gesproken over het begrijpen van een specifiek werk en dat je het soms moet zien als poëzie. Mijn persoonlijke hoogtepunt is de installatie met kasten die aan het plafond hangen.
…Nostalgie, stroopwafels, krentenbollen en mandarijnen..
Uitnodigende mail van Guda:
Nostalgie? Mee met de NAU excursie naar Gent zaterdag 30 maart? Zou leuk zijn jullie weer te zien onder het genot van een kop koffie/thee met stroopwafel in de bus 🙂
Aan deze oproep heb ik en een aantal eerder afgestudeerden (van de lichting 2017 waren we met zijn vieren) gehoor gegeven. Geen spijt van want wat zijn het mooie musea daar in Gent. Het was heerlijk weer en aan het eind van de middag zaten we met zijn allen (? In ieder geval velen) buiten in de zon toen Guda zei dat niemand zich aangemeld had om een stukje te schrijven over de excursie, heb ik aangeboden dat te doen. In de NAU-tijd heb ik dat tenslotte nooit gedaan en op deze manier kan ik iets terug doen voor al die goede zorgen, elke excursie weer opnieuw. Super is dat en fantastisch om dat nogmaals mee te mogen maken.
…Studenten en docenten van de Nieuwe Academie Utrecht (NAU) bezochten Berlijn van 25 tot 30 augustus. Aanleiding was de Berlin Biennale.
We verbleven in een hostel van een kerk gelegen tussen de wijken Kreuzberg en Schöneberg, en huurden fietsen om de hoek. Het ontbijt werd geserveerd om 8.00u, gelijk met het luiden van de klokken voor de mis, dus daar werden we niet verwacht.
Dagelijks fietsten we in kleinere groepjes, elk gegidst door een van de docenten, naar onze bestemmingen. Frans ontpopte zich als stadsguerilla met sluiproutes en afstekers en tartte zelfs enkele rode lichten – Berlijn is een zeer diverse stad, met drukke en ook veel rustige straten, relatief ruim en met veel groen, vaak met een fietsstrook. Soms gingen we dwars door Potsdammerplatz tussen de bussen en toeristen. We zijn niemand echt kwijtgeraakt, af en toe was Jos even uit beeld als hij een foto nam, en zelfs Lotte met de taxi dook elke keer op het juiste moment weer op.
Het volledige verslag kunt u lezen in de pdf:
Excursie “Gallery in high speed walk”
Wat staat je te wachten op een dag als deze? In ieder geval constateer ik een aangename temperatuur en behoorlijk wat licht en warmte van ons hemellichaam ZON! Daarnaast weet ik dat ik een dagje door mijn geboortestad Amsterdam ga struinen naar Moderne kunst en voor de hand ligt dat dat in het centrum van de stad gaat gebeuren geleid door deskundige GUDA die zelf in Amsterdam woont en werkt. De dag kan niet meer stuk …….De ontmoetingsplek is het Centraal Station en vandaar starten we met onze gallery loop in high speed. Ik moet wel eerst even landen en daar is de loop naar het Rembrand huis heel geschikt voor, het stads leven integreert voorzichtig in mij… of is het anders om?
Excursie NAU 11 maart 2017 galerie tour AmsterdamLees meer »
Om negen uur exact vertrok de bus voor de excursie op weg naar de tweede opstapplaats in Arnhem en verder naar het Ruhrgebied.
Heen en terug is het alles bij elkaar zo’n 6 uur rijden. Maar de reis is minstens zo belangrijk als de musea zelf. De resultaten van de werkbesprekingen worden geëvalueerd, onzekerheden, nieuwe ontdekkingen, vorderingen, en zelfs onbeantwoorde liefdes en huiselijke besognes worden besproken. Traditiegetrouw waren er bekertjes koffie en thee, koeken, mandarijnen en krentenbollen, geserveerd door onze dienstbare docenten.
Het eerste reisdoel betrof Skulpturenpark Waldfrieden in Wuppertal. We hadden niet gerekend op een stevige klim naar de ingang van het park, maar eenmaal binnen wachtte ons een mooie rondleiding langs het werk van voornamelijk Tony Cragg. Het park en de villa Waldfrieden behoorden ooit toe aan de Duitse industrieel Kurt Herberts. Vanaf 1989 raakte het volledig in verval.
In 2006 kocht Gragg het park. De villa werd gerestaureerd en er werd onder meer een expositieruimte met veel glas gebouwd.
Ik had zo wat bedenkingen na mijn aanmelding voor de biënnale in Venetië. Ik was er nog nooit geweest en vroeg mij af of ik de indrukken van zowel de stad als alle kunst die er te zien is zou kunnen bevatten. Daarnaast of ik aansluiting zou vinden met anderen, ik ken er tenslotte weinig mensen en ik ben niet zo’n gemakkelijke prater. Dan nog de mogelijkheid de weg kwijt te kunnen raken in alle nauwe steegjes. Stel je voor… Kortom ik vond het spannend om te gaan.
Blijkt dat ik hier niet de enige in was en dit maakte dat dit spannende al gauw omsloeg in herkenning en plezier! De aankomst was al heerlijk, varen met een boot vanaf het vliegveld met zicht op Venetië vanaf het water. Een korte wandeltocht naar ons onderkomen, een voormalig klooster met mooie hoge plafonds en deuren. Daarna de vooraf ingedeelde kamer opzoeken en kennis maken met de kamergenoten. Van mensen die in 2015 geweest waren tips gekregen over de koffie bij de bakker op de hoek, de supermarkt vlakbij waar je boodschappen kan doen voor de lunch. ’s avonds met een groepje spaghetti eten met een glaasje wijn.