Voor de 15e keer organiseerden wij de Christine Award. Een prijsvraag onder de studenten van de NAU om de disciplines die minder aan bod komen in de lessen meer aandacht te kunnen geven. Dit jaar was de opdracht het een 1 minuten filmpje met als uitgangspunt de volgende tekst.
er zijn zinnen die je nooit zegt
hoeken van de kamer waar je nooit komt
Deze twee dichtregels van Ilse Starkenburg (1963-2019) benoemen dat wat er altijd al was, maar nooit gezien of uitgesproken wordt. De Christine Award 2024 gaat daarmee ook over wat voor onderwerp je voor een kunstwerk kiest: een zin of een gedachte die vaak bij je opkomt maar die je nooit hardop uitspreekt, of…. een onderwerp dat er altijd al was, onder je neus, maar dat zo alledaags en onaanzienlijk is dat je het niet meer waarneemt.
Christine Award 2024 gemaakt door docent Maaike Kramer
Juryleden:
Bernardo Zanotta, filmmaker en artistiek leider Filmhuis Cavia, Amsterdam
Lies Neve, beeldend kunstenaar/filmmaker
De Jury had eerder al de link naar google drive gekregen en alle filmpjes van tevoren al een keer bekeken. We hebben alle filmpjes nog een keer bekeken. Het viel op dat het merendeel van de inzenders echt hun best hadden gedaan om wat met de dichtregels van Ilse Starkenburg te doen. Ook de voorbeelden van filmpjes met tekst, en/of “hoeken van de kamer” waren – soms heel letterlijk – aanleiding voor filmpjes. Veel filmpjes hadden een avontuurlijk, soms formeel uitgangspunt, maar het werd al kijkend ook duidelijk dat het niet altijd lukte om daar nog een verrassende draai aan te geven. Andere filmpjes waren erg goed uitgevoerd, maar misten juist een spannend uitgangspunt of concept. De jury wil het filmpje ‘Eens’ van Sofieke Sparla speciaal noemen omdat de animaties zo mooi zijn.
Na rijp beraad kwam de jury tot twee speciale vermeldingen en een winnaar.
3e prijs: Het filmpje is één statisch shot van een bizarre, zelf geknutselde ruimte: een kruipruimte, of iets onder in een kast?. Het gebrek aan filmisch raffinement wordt ruimschoots goedgemaakt door het roterende licht en het perfect bij het filmpje passende geluid, dat even weird is als het beeld. ‘Safe space’ van Floris Roijackers.
2e prijs. De jury ziet bij haar bijna als enige van de inzenders een poëtische opeenvolging/montage van beelden, die in de minuut dat het filmpje duurt toch een ritme lijkt te krijgen. De aangrijpende tekst verandert hoe je naar de andere – op zichzelf afstandelijke – beelden in het filmpje gaat kijken. Net geen eerste prijs. Renate van der Jagt.
1e prijs. Het filmpje heeft én een origineel uitganspunt, én is goed uitgewerkt. Gaandeweg wordt duidelijk dat de ondertitels een eigen leven leiden, en dat de twee deelnemers aan het telefoongesprek iets anders zeggen dan ze denken. De camera maakt een verrassende reis langs de kabels en leidingen waar langs de communicatie verloopt. Het filmpje is een volstrekt originele en grappige manier om miscommunicatie en een misschien wel kwakkelende vriendschap te verbeelden. Winnaar van de Christine Award: Sander Boks. Ambigusprek.
De studenten en docenten mochten ook stemmen. Het filmpje ‘EENS’ van Sofieke Sparla won de publieksprijs.
