Eindexpositie NAU 2017 Groot Succes
Rond half 4 op zaterdagmiddag 24 juni staat de kade voor de open poort van Loods 6 gezellig vol. De wind van het open water is een welkome verkoeling voor de hitte die nog binnen in de grote loods hangt. Binnen staan rechts tafels opgesteld waar de studenten die hier afstuderen hun portfolio en visitekaartjes hebben gelegd. Links de bar waar het geroezemoes van de daar verzamelde bezoekers langzaam de grotere hal begint te vullen.
Guda Koster – docent en coördinator van de opleiding – zit tussen de afstudeerders en haalt herinneringen op aan de afgelopen 5 jaar. Voor de gelegenheid heeft zij haar nagels gelakt in het flessengroen van de NAU, tevens de kleur op de uitnodiging van de expositie. De uitnodiging is ontworpen door de zoon van Marjolein Pelgrum en vormt letterlijk het uithangbord van deze expositie. Strak en stijlvol en illustratief voor de organisatie van deze expositie waarin de docenten en de 17 afstudeerders weinig aan het toeval hebben overgelaten.
De maanden voorafgaand aan de expositie ontploft de groepsapp met als titel NAU eindexpo 2017. Op een gemiddelde dag heb ik 35 appjes met onderwerpen variërend van blaadjes munt voor in de thee tot wie er nog een kapstok thuis heeft staan. Maslow zei het al: je komt pas aan het hogere toe als aan de basisbehoeften is voldaan. Het is toch aangenamer om kunst te genieten met een gekoeld drankje onder handbereik.
Na 5 jaar Nieuwe Akademie Utrecht is dit het eindpunt. Het is een grote stap van de werkbesprekingen in de lokalen van Nimeto naar de presentatie van het werk hier aan de hoge witte muren van Loods 6. Het voelt als loslaten, nu mogen andere mensen iets van ons werk vinden. Door de samenstelling van Jans Muskee en Annemarie Spijker is het prettig dwalen door de ruimte, met een goede mix van plat vlak en ruimtelijk werk.
Deelnemend kunstenaar Lettie van Kuijvenhoven verwoordt het als volgt:
‘De “geile“ hoek van Rezie waar het manvolk zich aan kan verlustigen, is gelijk een sappige binnenkomer. Helemaal klasse. De houtskooltekeningen van Marjolein , waar je als kijker in kunt weg dwalen met steeds het gevaar dat je je kop gaat stoten.’
Ook de weekdagen na de opening op zaterdag zijn, op maandag (8 bezoekers) na, goed bezocht.
Ans Schrieks krijgt de volgende reactie van een kunstenaar die zij van LinkedIn kent:
‘We waren er rond 15.00u er waren ongeveer 10 mensen. Er was een hartelijk welkom, er werd een boekje met info gegeven en toen we weg gingen werd ons iets te drinken aangeboden. Het was echt heel leuk en mooi’.
Terug naar de Surinamekade op zaterdagmiddag half 4. Ik sta tussen het publiek dat zich langzaam opmaakt om naar binnen te gaan, helemaal naar achteren waar de diploma-uitreiking plaatsvindt. Mijn mede-studenten hebben zelfs een podium gemaakt voor de gelegenheid.
Alleen heb ik een appje gekregen dat mijn familie, vriendin en dochtertje van 6 maanden nog in de file staan. Ik kijk uit over het water en zie het blauwwitte pontje uit de verte naderen. Zouden ze daarop zitten? De kade is inmiddels leeg om mij heen.
Mijn broer is er al wel en komt me halen; “Ze staan op je te wachten.”
Als ik me door de verzamelde menigte achterin de loods werk heb ik het gevoel alsof ik in een film meespeel. Lachende gezichten draaien zich naar me toe. “Ben jij Ruud? Ze staan op je te wachten hoor.”
Eindelijk sta ik dan bij het podium waar achtereenvolgens Guda, Frans, Annemarie, Jans en Jos ons voor het laatst toespreken als docent.
Ondanks de warmte achterin de grote Loods zit de sfeer er goed in. Het is een mooi moment om het certificaat in handen te krijgen en hier en daar wordt een traantje weggepinkt. Huub Stijvers zet, na de docenten, in zijn uniform van het Leger des Heils nog wat strijdkreten op een rij en krijgt de lachers op zijn hand. Linda Leeuwenstein sluit af en bedankt de docenten voor hun inzet en toewijding van de afgelopen jaren.
Zoals ieder sprookje kent ook dit verhaal een happy end want mijn vriendin Julia en dochtertje Jasmijn redden het net op tijd voor de certificaatuitreiking. Ze zijn er getuige van dat alle docenten een doos met presentjes krijgen van ons, de afstudeerders, vanaf nu; kunstenaars.
De doos bij wijze van gebaar voor alles dat de docenten door de jaren heen voor ons gedaan hebben. Alle afstudeerders feliciteren elkaar. We hebben het gefixt. De kroon op ons werk. Fantastisch!
Ruud Lampe