Het werk van Robert Muis gaat over langzaam verstrijkende tijd, kleine variaties en toevalligheden: de momenten waarin niets gebeurt. In zijn films en tekeningen laat hij het materiaal voor zichzelf spreken. Zo ontstaan werken die in eerste instantie heel strak, formeel en abstract ogen, maar bij nader inzien zijn het juist de kleine imperfecties die spanning oproepen. De korreligheid van de film, of van het krijt op het papier of de trillingen van een niet perfect gezette lijn maken het verder zo formele werk van Robert juist levendig. Daarbij is de associatie met de werkelijkheid onvermijdelijk. Zo lijken er takken te ontstaan uit het niets en wordt de toeschouwer meegenomen op een vage treinreis door de roes van een onverklaarbaar landschap, of zijn het toch alleen maar lijnen met kleur? Het werk vraagt veel tijd en aandacht van de toeschouwer. Je moet ervoor gaan zitten en goed kijken.