Terwijl ik bezig ben met het uitzoeken van foto’s voor mijn portfolio dwalen mijn gedachten onwillekeurig af naar juni 2016. De zaterdag dat ik mij meldde voor de toelatingsdag van de Nieuwe Akademie. Het begon al goed. De docent die mij ontving maakte korte metten met mijn uitgesproken wens om beter te leren tekenen, perspectief en zo. “Dat doen we hier niet, koop dan maar een boekje.” Maar haar opmerkingen over mijn werk stemde me wel positief. Diezelfde avond ontving ik al een mail dat ik was toegelaten.
Wat hebben deze vijf jaar me gebracht?
De eerste twee jaar met vier verschillende vakken – mixed media, schilderen, tekenen en ruimtelijk werken – staan in het teken van ontdekken, experimenteren en nieuwe terreinen betreden. Soms frustratie, maar even vaak euforie als er een goede beoordeling van je werk uit rolt. Het bood me de gelegenheid om te experimenteren met werk dat ik anders nooit gemaakt of ontdekt zou hebben.
Om iets van de sfeer te schetsen: Bij een les van Ruimtelijk Werken kreeg elke student de opdracht om zoveel mogelijk spullen van een bepaalde kwaliteit mee te nemen. Alles van kunststof, alles van hout, enzovoort. Bij aanvang van de les zeulden we allemaal met dozen, koffers en tassen het pand binnen en werd er in de gang een ware vrijmarkt gemaakt waar iedereen alles van haar gading kon kiezen. De opdracht was om een stad te bouwen uit het boek “De onzichtbare steden” van Italo Calvino.
In de Academiefase van drie jaar komt je tot de ontwikkeling van je handschrift, de vormtaal die je de rest van de opleiding verder ontwikkeld. Niet zelden – ook in mijn geval – verlaten studenten hun oorspronkelijke werkwijze en vinden een nieuwe uitdrukkingsvorm.
En dan de werkbesprekingen. Een essentieel onderdeel van de opleiding. Vanaf jaar één wordt je werk hier van commentaar en kritiek voorzien. Soms heel stevig – je wordt met je (on)zekerheden geconfronteerd – maar altijd fair en met het doel om je verder te brengen in je ontwikkeling.
De mooiste herinneringen bewaar ik aan de meerdaagse excursies. Een week naar de Biënnales van afwisselend Venetië en Berlijn. Intens, de beste kunst van de wereld en heel veel lol. Docenten die er alles aan doen om nieuwe inzichten te bieden. Hier worden vriendschappen voor het leven gesloten.
Wat heb ik deze vijf jaar geleerd?
Ik heb heel veel kunstenaars leren kennen en door hun werk inspiratie opgedaan. Ik heb geleerd om goed en precies te kijken. Om geconcentreerd te werken en heldere beelden en spannende composities te maken. Om goed te leren zeggen wat je doet. Een werkbespreking is niet alleen een beoordeling van je werk door de docenten, maar ook een dialoog tussen beiden om het beste uit jezelf te halen. Helder formuleren dus.
Én (mijn inzicht in) de kwaliteit van mijn werk is ontegenzeggelijk enorm toegenomen.