Aftellen…
Loods6, vrijdag 27 mei 2011: Morgen is hier de feestelijke opening van de expositie waarmee we de Nieuwe Akademie afronden. We staan nog tussen gereedschap, dozen en ladders. Bevestigen tekeningen op dragers en installeren beamers. Er wordt geschoven met beelden. Hoe komen ze het meest tot hun recht? We maken alle twaalf heel ander werk, en dat gaat in deze ruimte een relatie met elkaar aan. Maar het lukt om er een passend geheel van te maken.
De laatste weken waren gevuld met praktische zaken, uitnodigingen, wat is er nodig, wie zorgt waarvoor… We stellen onze portfolio’s samen en drukken visitekaartjes. Twee weken terug hebben we onze laatste werkbespreking gehad, waarin we een selectie uit ons werk gemaakt hebben. En nu staat alles hier in Loods6. Na vijf jaar, voor sommigen van ons zes, laten we ons werk aan publiek, vrienden en familie zien.
Terugblikken…
Bij het afsluiten van een opleiding hoort ook een terugblik. Omdat ik namens mijn mede-studenten het dankwoord mag spreken vraag ik rond, en ga ik bij mijzelf na hoe ik deze studie ervaren heb. Wat steeds naar voren komt is de bijzondere betrokkenheid waarmee dit hechte team docenten werkt. De aandacht voor de opbouw van de lessen, om op zo’n zaterdag maar zo veel mogelijk mee te kunnen geven. Een mailtje tussendoor: ‘ik liep op een tentoonstelling en zag het werk van die en die kunstenaar – dacht aan je, zou eens gaan kijken’…
De werkbesprekingen waren niet altijd gemakkelijk. Zolang een ander aan de beurt is snap je de vragen, aanmoediging en kritiek meestal wel. Als het over je eigen werk gaat komt het dichterbij en kan het even duren voor het kwartje valt. Maar ze vallen wel, en in de loop van de opleiding hebben we steeds beter leren reflecteren op ons eigen werk.
Men zegt dat een goede leraar eruit haalt wat er in zit, in plaats van dat hij iets erin stopt. Daar streeft de akademie naar, en de diversiteit van ons werk op deze eind-expositie onderschrijft dat.
Afsluiten…
Zaterdagmiddag. Loods6 stroomt vol met gasten. De expositie ziet er goed uit. Er zijn een paar honderd mensen. Er wordt geproost, gespeecht, certificaten uitgereikt, gefeliciteerd. Het is genieten, ontspannen, complimenten in ontvangst nemen en af en toe een vleugje weemoed. We ‘vliegen uit’… Zullen we de akademie gaan missen? Misschien. Eerst dat zwarte gat maar eens verkennen…
Manja Eland