Mijn impressie van vijf jaar NAU.
(2017-2022)
Op zoek naar deeltijdopleidingen op kunstgebied stuitte ik op de NAU. De Nieuwe Akademie Utrecht. Ik zocht op deeltijd en afwisselend. Na veel teken- en schildercursussen had ik behoefte aan andere inzichten.
Door de diversiteit van de lessen: ruimtelijk, tekenen, schilderen en mixed media, was het altijd spannend wat de opdrachten in de lessen waren.
Het gaat niet om techniek, maar om nieuwe inzichten, loslaten, leren kijken, benoemen, je wordt uit je comfortzone gehaald. Ik heb de lessen als intense dagen ervaren. Ik was, als ik weer naar Nijmegen reed, altijd helemaal op, maar tegelijkertijd ook heel voldaan als ik de les begrepen had en voor mijn gevoel goed had uitgevoerd.
Naast de lessen ben je thuis bezig met je eigen proces. Met de tools van de les ben ik de eerste twee jaar gaan experimenteren.
Van schilderen met inkt op fotopapier tot het tekenen op sheets. Met een overheadprojector gewerkt. Installaties van kippengaas en zwarte rietjes gemaakt. Dit was wat ik wilde!
Naast de lessen kreeg je ook werkbesprekingen. Het werk van jou en alle mede studenten wordt in zo’n dag onder de loep genomen. Het is verrassend waar iedereen mee bezig is en mooi om te zien welke stappen er worden gezet in de loop van de vijf jaar. Ik vond deze dagen altijd ontzettend spannend! Wat voor feedback krijg ik op mijn werk? Ben ik goed bezig? Zit ik op de goede weg? Daar kreeg ik helaas niet altijd een helder antwoord op. Je tast soms in het duister. Ik voelde me in een achtbaan. Ik ben lekker door elkaar geschud. Alles kan, maar….. In mijn geval moest ik de feedback leren interpreteren, incasseren, de worsteling aangaan en doorzetten! Voor iedere student aan de NAU komt dit moment vroeg of laat.
Na flink gekneed te zijn geweest in de eerste twee jaren ben ik in mijn creatieve proces verder gegaan met houtskool op papier. Ik had vroeger wel eens met houtskool gewerkt, maar daar niet verder mee gegaan. Dit werken met houtskool is voor mij ook een hele strijd geworden. In het derde en vierde jaar wordt in de les verwacht dat je met het materiaal werkt waar je ook thuis mee aan de slag bent voor je eigen werk. Niet elke les kwam ik met houtskool goed uit de verf. Ik begon daarnaast ook te filmen met mijn telefoon. Zo zie je dat er altijd weer iets op je pad komt.
Het proces van mijn eigen werk thuis ging met horten en stoten, naar mijn beleving. Soms was ik in vervoering en was ik helemaal blij met het resultaat, maar het volgende moment ebde dat weer weg. Vooral na een werkbespreking moest ik me vaak weer bij elkaar rapen om met goede moed er weer tegenaan te kunnen gaan.
De scriptie die je in het vierde jaar maakt heeft mij heel veel inzichten gegeven in het werk van andere kunstenaars. Het verdiepen in kunstenaars die je zelf hebt uitgezocht is een verrijking. Het intens bekijken en het analyseren van de beeldtaal van hun werk. Hoe komt de kunstenaar aan zijn beeldtaal? Wat wil de kunstenaar vertellen? Wat is zijn levensverhaal? Door je eigen visie te geven en het benoemen van wat je ziet en je eigen werk naast die van de kunstenaar te leggen kreeg ik veel nieuwe ideeën. Het is een mooi leermoment. Vooral het schrijven van het hoofdstuk over mijn eigen proces was voor mij moeilijk. Ik had niet zo’n goed beeld waar ik zelf mee bezig was en zat nog midden in mijn worstelingen, maar ik denk dat het steeds weer herschrijven van dit hoofdstuk me wel heeft geholpen om te trechteren en een beeld te krijgen waar mijn kracht ligt.
Naast de lessen en de werkbesprekingen heb ik ook leuke ontmoetingen met medestudenten gekregen. Ik heb veel kunnen delen met een klein appgroepje. Je kunt elkaar steunen in een moeilijke fase.
Vooral in de Coronatijd hebben we veel gebruik gemaakt van socialmedia. We hebben geappt en geskyped met de klas en docenten.
Het was voor de docenten veel werk en een uitdaging om lessen via Skype te geven. Hierdoor kreeg je ook weer een ander soort les en contact met de docent. Ik heb deze lessen als heel positief ervaren.
Uiteindelijk heb ik het gevoel dat ik nu in het vijfde jaar zoveel stappen heb gezet dat ik meer rust heb gekregen in mijn eigen proces en studeer ik af met houtskooltekeningen en filmpjes. Nu nog de laatste loodjes voor de eindexpositie. Een drukke en spannende tijd.
Dank voor de fijne lessen en ondanks alle hobbels die ik heb moeten overwinnen kijk ik terug op vijf mooie jaren. Ik had het niet willen missen. Ik hoop dat ik de flow waarin ik nu zit vast kan houden, ook zonder de kritische ogen van de NAU!
Helma Mostart