Zaterdag 25 maart was het zover, de tweede excursie van dit schooljaar was een feit. Dit keer gin-gen we naar Keulen, de Domstad. De reis verliep voorspoedig en we werden onderweg getrak-teerd op koffie/thee met stroopwafels. Rond half een stopte de bus voor het Domplein en liepen we het laatste stukje naar het Ludwig Museum, wat pal naast de Dom ligt. Vervolgens kregen we in drie groepen een rondleiding door de tentoonstelling van ‚Alibi’s Sigmar Polke in Retro perspectief’. Onze gids was een dame die kunstgeschiedenis had gestudeerd en zij vertelde uitvoerig, met bij-behorende handgebaren, over het omvangrijke werk van Sigmar Polke. Een reis door de tijd en de ontwikkelingsfases van het werk kwamen uitgebreid aan bod.
Het werk van Polke is tegenstrijdig, concreet maar ook abstract, verleden gemixt met de huidige tijd. Zijn werk is zowel ironisch als grappig, maar ook kritisch. In zijn pubertijd kwam hij naar Düsseldorf, waar hij het vak glasschilderen leerde. Daarna bezocht hij de kunstacademie en combineerde hij zijn kennis van het glasmozaïek met zijn schilderwerk. Hij stelde de kleinburgerlijkheid en het naoorlogse kapitalisme aan de kaak in zijn werk. Hij was de eerste Duitser die popart, in die tijd overgewaaid uit Amerika, toepaste. Zijn raster schilderijen waren anonieme foto’s, die hij met een overheadprojector op de wand of het doek projecteerde en waarover hij een willekeurig raster schilderde. Zo ontstonden gelaagde werken hetgeen vaak tot prachtige effecten leidde.
Polke gebruikte stof en behang als achtergrond voor zijn schilderingen. Vaak geven deze dessins dan weer een gevoel weer van hetgeen hij ermee wil zeggen.Het kleinburgelijke komt hierin elke keer terug. Polke onderzocht veel verschillende technieken en experimenteerde met ‚gevaarlijke’ stoffen. Er bestaat werk van hem, waarin hars, zilver en bladzilver is verwerkt, zie hier het grote gele doek met zwarte vegen (het zilver wat zwart is geworden). Door de chemische processen op het doek veranderen de werken nog steeds.Polke was een veelzijdig man, maar je mag ook aannemen dat hij wel een beetje aan grootheids-waan leed. Zo werd ons een werk getoond, waarbij hij het sterrenstelsel had geschilderd op de dag dat hij geboren was en daarin zou zijn naam dan te lezen zijn…
Er was ook veel werk te zien, waarin zijn gevoel voor humor naar komt. In dit schilderij van de wor-steter stelt hij op een humoristische manier de tegenstelling tussen het arme Oosten, waar hij is opgegroeid, tot het rijke Westen van Duitsland aan de kaak.
Bij het ruimtelijk werk, ‚Kartoffelhaus’ werd een uitgebreide uitleg gegeven. Volgens Polke zijn aardappels creatief. Geen enkele aardappel is hetzelfde. Aardappels geven energie. Zij voeden niet alleen het lichaam maar ook de geest. Kortom, wie denkt met doodgewone aardappels te ma-ken te hebben, heeft het mis. Wanneer de aardappels helemaal verschrompeld zijn en geen ener-gie meer geven, worden ze vervangen.
Daarnaast heeft hij veel films gemaakt, zijn zogenaamde ‚levensselfie’s’. Foto’s van alledag aan elkaar geplakt. Deze films zijn pas na zijn dood voor het eerst vertoond.
Elk werk van Polke heeft zijn eigen verhaal. Onze gids had wel een rondleiding van een dag kun-nen geven. Helaas bleef het maar bij een dik uur en heeft ze maar een fractie van het werk kunnen bespreken. Na de rondleiding was het tijd voor een drankje en iets te eten en nog zeker een uur om de rest van het museum te bekijken.
Maar velen hebben de tentoonstelling nog eens op hun eigen tempo bekeken, om de informatie nog eens te laten inwerken.
Kortom een geslaagde dag en deze werd traditioneel afgesloten met op de terugweg koffie en een krentenbol in de bus. Dank jullie wel Guda, Annemarie, Frans, Jans, Joop en Jos.
Anita van de Berg 2e jaars