Met een volle bus ging de eerste dag-excursie van dit studiejaar naar Düsseldorf.
Zoals altijd was de sfeer prima en de verzorging onderweg (hart)verwarmend, met thee, koffie en stroopwafels, mandarijntjes en krentenbollen.
We waren al om 11.30 uur bij K21, het museum van de Kunstsammlung Nordrhein-Westfalen met vooral 21 eeuwse kunst. We hadden vóór de rondleidingen een uur de tijd om in het museum, een prachtig groot gebouw, rond te kijken.
De rondleidingen in 3 groepen namen ongeveer een uur in beslag. Bij een aantal zalen werd interessante toelichting gegeven. Van sommige ruimtes werd allen kort iets aangestipt, met het advies om na de rondleiding daar eventueel terug te komen.
De diversiteit van het getoonde werk was groot Boltanski;s El Caso maakte grote indruk, de gekweekte spinnenwebben van Tomás Saraceno waren ongelooflijk mooi. Van Bill Viola was er de film The Quintet of the Astonished (2000), waar ik geïntrigeerd bleef kijken. Het werk Schattenspiel van Hans-Peter Feldmann was verrassend en ongelofelijk, met vier draaiende tableau’s en hun schaduwprojecties.
We waren om 14.30 uur in K20, waar met name werk van beroemde 20e eeuwse kunstenaars te zien was, Picasso, Klee, Karl Andre, Ulrich Rückriem, Soll Lewitt, Jan Dibbets, Jackson Pollock, Bruce Nauman, Arnulf Rainer en vele anderen. Veel werk van hele grote namen, maar ook veel verrassingen voor mij.
Het was een geweldige dag met heel veel mooie kunst en met een leuke sfeer. Een bezoek aan de Kunsthalle kon ik niet meer aan. Ik was overweldigd door alles wat ik had gezien.
Wim van den Camp (derde jaars)
Die Kunsthalle
De titel van de tentoonstelling ‘ wool and water’ is de titel van het vijfde hoofdstuk uit het boek ‘ Achter de spiegel en wat Alice daar aantrof’ van Lewis Carroll.
Behalve een gebruiksvoorwerp is een spiegel ook een magisch raam met uitzicht op een surreële wereld en een imaginaire ruimte.
Werken van o.a. Lili Dujourie, Astrid Klein, Aron Mehzion en Reinhard Mucha riepen vragen op over wat is echt, wat is een kopie, wat is mijn identiteit en hoe verhoud ik mij tot de ruimte om me heen.
Het deed mijzelf denken aan de nieuwe theorie van theoretisch natuurkundige Eric Verlinde over een parallel universum en de veronderstelling dat wij in een hologram leven.
Ik vond de tentoonstelling boeiend maar niet eenvoudig te begrijpen. (Nu, twee dagen later, merk ik dat het me nog steeds bezig houdt)
Marjan van der Schee (derdejaars)