Een verslag van Huub Gilissen over het afstuderen en de eindexpositie in Loods 6.
De Eindexpo
“de afronding van een begin”
6 juni 2015 gaat het dan gebeuren. Met 11 studenten uit het vijfde jaar NAU presenteren wij ons werk in Loods 6 in Amsterdam. Spannend!!!
In de werkbespreking van 17 januari kregen we het verlossende woord: “we kunnen met zijn allen deelnemen aan de eindexpo”. De afsluiting van een proces en dan ……, verder op eigen benen?!!
De afgelopen jaren ben je eraan gewend geraakt dat je bij elke werkbespreking wordt uitgedaagd om je grenzen weer iets te verleggen. Naast het verder ontwikkelen van je eigen werk komt er nog een extra dimensie bij. Je moet je gaan bezighouden met je eigen presentatie en samen de expositie organiseren. Aan het einde van deze lesdag gingen we met Guda rond de tafel zitten om de taken mbt de eindexpo onderling te verdelen. Jan van Leeuwen maakt het ontwerp voor de uitnodiging. Gretha Hengst regelt een drukker. Birgitte Kriek verzamelt de foto’s voor de uitnodiging. Marian Langelaan, Carla Spijk, Petra Crielaard, Caroline Roessingh, Niki Murphy en Pien Wehlburg nemen elk een onderdeel van de logistiek en catering voor hun rekening. Ik stort me op de communicatie en het persbericht.
Anne Marie en Jans zijn de “curatoren” voor de expositie. Zij bepalen met ons de uiteindelijke selectie van het te presenteren werk, helpen ons met de tekst voor de presentatiemap en de inrichting van de expositie.
De laatste werkbespreking voor de expositie was heel bijzonder. Niet alleen omdat je je realiseert dat dit de laatste werkbespreking is, maar ook omdat je dan samen met de docenten een selectie uit je werk voor de expositie maakt. Het komt dan echt heel dichtbij en het is best spannend allemaal.
Het schrijven van de tekst over je eigen werk blijkt ook geen sinecure. Je denkt dat je na het schrijven van de scriptie (in het vierde jaar) dit even snel met “knippen en plakken” kunt oplossen. Maar dit vergt meer tijd. Uiteindelijk lukt het na intensieve mailwisselingen tussen ons en de docenten Anne Marie en Jans.
Dan is het zover, de uitnodigingen en het persbericht zijn verstuurd, op diverse sites is een evenement aangemaakt, Facebook is door iedereen bijgewerkt, ook op LinkedIn is een bericht geplaatst, en……. op 5 juni richten we dan eindelijk in.
Heel indrukwekkend om in zo’n grote lege ruimte te staan. Hoe gaat dit er straks uitzien als ons werk er hangt? Je hebt er absoluut geen beeld bij. Erg spannend. We beginnen eerst met koffie en appeltaart. Daarna leggen Anne Marie en Jans uit wat de bedoeling is en krijgt ieder een toebedeeld gedeelte muur en/of ruimte. Uit de meegenomen werken wordt weer een selectie gemaakt en met name ook gekeken naar de onderlinge samenhang van de werken zodat de expositie uiteindelijk een evenwichtig geheel vormt. Na een aantal uren passen en meten, hameren, plamuren en wit-kalken hangt alles op zijn plek en is de belichting goed. Indrukwekkend om te zien en heel bijzonder om daar dan uiteindelijk je eigen werk te zien in die grote ruimte.
6 juni is de dag waarop we na jaren noeste arbeid dan eindelijk het certificaat krijgen en ook familie, vrienden en kennissen deelgenoot mogen zijn van dit heuglijke feit. Heel bijzonder. De weg ernaar toe is voor velen van ons niet altijd even gemakkelijk geweest en menigeen heeft helaas moeten afhaken. Ook onze omgeving heeft daar heel wat van meegekregen en zonder de steun van de mensen die dicht bij je staan is dit een heel moeilijke weg. Er is grote blijdschap bij iedereen dat deze mijlpaal is bereikt.
Daar staan we dan op een rijtje voor de toespraak van Guda en een korte reflectie van de docenten op een ieder individueel. Zo’n 350 mensen zijn daar getuige van. Janny bedankt namens ons allen de docenten die met veel inzet erin geslaagd zijn om weer 11 kunstenaars af te leveren. Bijzonder dat zoveel mensen de moeite nemen om naar de certificaat uitreiking te komen en om ons werk te bekijken.
In de week volgend op de opening komen nog eens zo’n 200 mensen de expositie bezoeken. We krijgen leuke en heel af en toe ook minder leuke reacties (gelukkig hebben de werkbesprekingen ons gehard). Uiteindelijk sluiten we de expositie af met een gemeenschappelijk etentje na het afbreken. Een soort afsluitende picknick ter plek. Met Guda en Frans staan we stil wat het nu betekent om als kunstenaar verder door het leven te gaan en bespreken we de plannen van een ieder voor de komende periode, de website, de galeriewereld, de NaNAU etc. Een soort van grand tour d’ horizon van de kunstwereld. Een mooie afsluiting van een intensieve periode. En dan gaan we met gemengde gevoelens uit elkaar. Is dit het nu of begint het nu pas echt? Hoe ga ik nu verder? De tijd zal het leren.
Huub Gilissen