Anke te Rietmole onderzoekt in haar videowerken hoe wij geprojecteerde, bewegende beelden waarnemen. Bewegende lijnen worden voorbijglijdende bomen, gezien vanuit het raam van een rijdende auto. Abstracte kleurvlakken bewegen over hoekige ruimtelijke objecten, waarbij het onderscheid tussen object en projectie lijkt te verdwijnen. Een animatie van een roltrap zet zich in beweging en valt weer stil. De films hebben humor en lijken geen begin of geen einde te hebben. Anke speelt een spel waarin zij balanceert tussen de vluchtigheid van de geprojecteerde beelden en de concreetheid van de oppervlaktes waar ze op geprojecteerd worden.