Excursie 12 maart 2016,
En dan is daar alweer de tweede en tevens laatste excursie van dit studiejaar. Het is een koude ochtend maar de zo’n schijnt, het beloofd een mooie dag te worden. Dus in de auto op naar Oosterhout zuid.
Daar aangekomen is er nog tijd voor thee en iedereen druppelt langzaam naar binnen. Precies om 10 uur is daar de bus met een bekend gezicht, Kees-Jan is weer onze chauffeur.
We vertrekken naar Gent, naar het SMAK. Daar krijgen we een rondleiding van een uur.
Ook hier weer een bekend gezicht, onze gids heeft ons vorige keer ook tekst en uitleg gegeven.
We worden door 2 tentoonstellingen geleid en beginnen bij de Duitse kunstenaar Michael Buthe. Een flamboyante kunstenaar met een veelzijdig oeuvre. Hij heeft geleefd van 1944 tot 1994 en overleed op jonge leeftijd aan aids.
Hij maakt werk op papier en met textiel is hij ook overtuigend. In de jaren 70 gaat hij reizen naar het Midden Oosten en Marokko, in het werk dat dan volgt kijkt hij kritisch naar het verdwijnen van spiritualiteit en mythe inde westerse maatschappij.
Hij brengt alle culturen van de wereld samen in een werk en overdekt dat met stippen zodat het een geheel wordt.
Buthe wil dat zijn kunstwerken net zoals het leven in permanente verandering is.
De rondleiding gaat snel en ik ben naderhand terug gelopen om het beter te bekijken. Zijn inspiratiekast is geen kunstwerk maar wel een geweldig idee. Hij maakt prachtige boeken waar hij collages in maakt maar ook schildert en tekent. Hij had een kort leven waarin hij veel gefeest heeft maar vooral heel gedreven en hard gewerkt heeft.
De tweede tentoonstelling is van Rinus van de Velde, een 33 jarige Belgische kunstenaar. Hij maakt tekeningen op groot formaat met houtskool of Siberisch krijt, het wit wordt uitgespaard. Er worden grote decors in zijn studio gebouwd, waarna gefotografeerd en tot slot nagetekend, hij tekent niets uit zijn hoofd.
De verhalen die hij tekent zijn meestal fictief en doen denken aan een stripverhaal. In deze tentoonstelling zijn de tekeningen gebaseerd op het boek Donogoo Tonka een niet bestaande stad in een oerwoud die men alsnog gaat bouwen. Op de tentoonstelling staan sommige van de attributen die voor de tekening op ware grote zijn gebouwd.
Na dit alles nog even tijd voor onszelf en dan is daar de bus alweer en vertrekken we naar Antwerpen.
Tijdens de reis krijgen we extra vitaminen in de vorm van een mandarijn.
In Antwerpen gaan we naar het MUHKA, hier is op de begane grond de tentoonstelling waarvan Luc Tuymans de curator is. Hij heeft een tentoonstelling gemaakt met abstract werk van hedendaagse kunstenaars.
Er is ook een ruimte waar het video en filmwerk van Alexandre Estrela bekeken kan worden.
Een etage hoger is een totaal andere wereld, het lijkt op het eerste gezicht een speeltuin met reuze pluche vormen en een tweepersoons schommel waar je ook nog op mag zitten. Als je dorst hebt is er een glijbaan waar sterke drank van af drupt, er wordt aan je gevraagd of je het wilt proeven.
We staan bij de tentoonstelling “Holy Hauruck” van Kati Heck. De schilderijen van Kati Heck zijn een beetje bizar maar zeker intrigerend.
In de volgende zaal is werk van Vaast Colson, hij heeft een gedeelte van zijn atelier meegebracht en is zelf aanwezig zodat je met hem in gesprek kunt gaan. Vaak nodigt Vaast Colson ook collega-kunstenaars uit die deelnemen aan gezamenlijk bedachte acties of collectieve kunstwerken produceren. Zijn project Still some cream on the screen volgt gedeeltelijk die werkwijze. Samen met onder anderen kunstenaars Lieven Segers, Nel Aerts en spitsbroeder Dennis Tyfus brengt Colson een mix van diverse kunstvormen.
Om kwart voor 6 is Kees-Jan er weer en de terugreis kan beginnen. Er wordt goed voor ons gezorgd met koffie, thee en een krentenbol. Het was een geweldige dag met heel diverse tentoonstellingen.
Heel veel dank aan, Anne Marie, Guda, Jos en Frans.
Vol inspiratie rij ik het laatste stuk naar huis.
Helma Hille